TUFAN AKSOY İLE KULTUR J Anlatacağım hikâye sadece bir hesap makinesi almak için yaşanmış... Şimdi, telefonlarda, saatlerde, bilgisayarların hepsinde hesap makinesi var. Kimsenin aklından bir hesap makinesi edinmek geçmiyor... Ama, yıllar önce Ege Üniversitesi Makine Mühendisliği bölümünde okuyan geleceğin mühendisi için o alet ekmek-su kadar elzem... Ama para yok, pul yok... Üniversiteli delikanlı sabahtan akşama kadar amcasının atölyesinde kaynak makineleri arasında çalışmakta, akşamüstü okuluna gitmekte sonra da Fuar‘da bir çay bahçesinde nargile içenlerin ateşlerini tazeleyip, boş bardakları toplamaktadır... Niye?
Bir hesap makinesi almak için...
O hesap makinesi için parçalanan genç, şimdi "Makina Mühendisleri Odası" Başkam Mehmet Özsakarya‘dır... Hem beş senedir seve seve Oda Başkanlık görevini yürütmekte, hem de kendi iş yerinin çalışmasını devam ettirmektedir. .. Mehmet Bey torna makinelerinin, freze tezgâhlarının, somunların, preslerin, vinçlerin arasında yağlı üstüpülerin arasında ustasıyla, kalfasıyla, çırağıyla çalışmaktadır. O mekanik bilgisiyle donatılmış kafa, makine parçaları yaparken, siparişler üretirken, makine montajı yaparken de "sanat" düşünmektedir.
Özsakarya‘mn Gaziemir 6. Sanayi Sitesi‘ndeki atölyesi başka bir dünya, evi başka bir dünya, Bayraklıdaki koskoca "Tepekule"deki Oda hayatı başka bir dünya... Yani şaşarsınız bir insanın bu kadar bölünmesine... Ama Mehmet Bey düşündüğünüz gibi bölünmüyor, işlerini öyle bir planla (tam bir teknik adam kafasıyla) oturtmuş ki hepsi muhteşem bir uyum içinde birbirine geçercesine yaşanıyor...
O da zaten böyle yaşamaktan büyük haz alıyor... Belki de Fuar‘da çay bardaklarım topladığı günlerin, tek bir çift ayakkabıyla dolaşmak zorunda kaldığı günlerin acısını çıkarıyor... Bu nedenle yüzünden gülümseme eksik olmuyor... Başarmış, istediğini elde etmiş, mutluluğu yaşamanın huzuru yüzüne yansıyor...
10 yaşından beri çalışıyormuş Mehmet Özsakarya. işyerinin slogam ise "Alın teriyle geçen 33 yıl"... Mehmet Bey‘in birikimini işte I bu cümle anlatıyor...
j Herkesin "Yaz geldi ^^H okullar kapandı, oğlum
¦¦- P- artık dinlensin" dediği zamanda babası onu yaz geldi diye dinlendirmemiş... Çırak vermiş, makinelerle o zaman tanışmış küçük Mehmet... Girit‘ten gelen aile ahfadı Karabağlar‘a yerleşmiş... Girit‘ten sonra pek sevmişler oranın tabiatım, ağaçlık, temiz havalı, münbit bir yermiş Karabağlar... Aile tam palazlandığı yıllarda büyük bir sel felaketi yaşamışlar ağaçların tepesine kadar sular basmış, neleri varsa neleri yoksa heba olup gitmiş...
Karabağlar için o bölgede gerçek siyah üzüm yetiştiği için "Kara bağlar" dendiği ve mezarlık orada olduğu için de semtin "Karabağlar gelen ağlar, giden ağlar" sözleriyle anlatıldığı söylenirmiş... İşte, Mehmet Özsakarya‘mn doğup büyüdüğü yerler buralarıymış...
Alın teriyle geçen onurlu 33 yıl... Makine mühendisi m~ Mehmet ¦ Özsakarya hayatında neler çekmiş neler, ne deneyimler yaşamış...
Sanat duygusu onun başarılarını pekiştirmiş...
"Makina Mühendisleri Odası" Başkanı genç mühendislere kapı gibi bir örnek...
Başkan‘m bütün mahareti teknik lise okumasından ve de baba mesleğinden geliyor... Aileler teknik okulları küçük görüp çocuklarım pek yollamamak istemeleri sonunda oraları da kadük kalmış. Halbuki, Mithatpaşa Meslek Lisesi‘ndeki öğretmenlerini bir hatırlıyor ki, vay vay vay... Artık öyle öğretmenler yokmuş, bu yüzden teknik adamların en önemli unsuru pratik bilgisi yokmuş... Bakın Mehmet Bey‘in başından geçen bir olaya, görün pratik zekanın nelere kadir olduğunu... Bir arkadaşı geceyarısı uyandırmış, bebeği olduğunu, prematüre durumda olduğunu ama bebeği yaşatacak oksijen pompasının arızalı olduğunu anlatmış... "Ben hemen anladım nerede sorun olduğunu" diyor Mehmet Bey. Atölyeye gitse demirden hazırlamaya çalışsa o parçayı çok zaman alacakmış, çünkü metali şekillendirmek kolay olmuyormuş. Evdeki imkânlarla plastikten bir piston hazırlamış ve kompresöre uygulamış... Ertesi gün arkadaş gözleri yaşlar içinde teşekküre gelmiş "Bebek kurtuldu" demiş...
Ohhhh, bundan büyük ruh huzuru yaşar mı insan...
Makine Mühendisleri Odası‘nm ve Mehmet beyin en büyük rüyası "Hidro mobil" otomobili yaratmak... Hidrojen piliyle çalışan bu arabayı yapmayı becermişler...
Türkiye‘de birincilikler almışlar, başarılar elde .. Ama, bu arabalarda kullanılan hidrojen pilini de Türkiye‘de üretmeye uğraşıyorlarmış... Bu arabanın mekanik aksamıyla yapacağı hızın hesabını bir arkadaşıyla bildikleri formüllerle uygularken onları izleyen öğrencilerden bir ses gelmiş "Bak bak arkadaş, bunları hoca da bize etmişler.
göstermişti, ama ne işe yaradığını bilmiyorduk, gördünüz mü?"... Donmuş kalmış, teknik adamların halini düşünmüş "Yakında teknik eleman ithal edersek şaşmamak gerek" diyor üzülerek...
Özsakarya makine dünyasında çalışırken bile kafasından notalar uçuştuğunu biliyorum... Odakule‘ye girdiğinizde bir kere mekanik hayattan uzaklaşıyorsunuz.
Her taraftan bir sanat vurgusu duyuyorsunuz. Makine Mühendisleri Odası‘na bu ruhu Mehmet Bey getirmiş. Türk Sanat Müziği korosu düşüncesini Oda bünyesine o getirmiş. Ut çalmaya heveslenmiş ama korodaki yerini mutlaka alıyor. Saz heyet var, solistleri var... Durmadan çalışıyorlar.
Dede Efendi yakışıyor, Itri yakışıyor, Rakım Hoca yakışıyor onların ruhuna. Halk Müziği çalışanlar da var "Makina"cıların arasında. Türkülerimizi çok sevdiklerinden bayıla bayıla, yorulmadan tekrarlıyorlar eserleri. Türk Halk Müziği eserlerinin notaları uçuşuyor Oda binasının antresinde... Bu sanatsever Başkan‘m desteklediği bir de "Sokakta Tiyatro" su bulunuyor. Halkın ayağına tiyatro sanatını götürmeyi görev edinmişler. İnsanlara tiyatroyu ulaşürıyorlar, sevdiriyorlar.
Bundan da gurur duyuyorlar...
Mesela varoş mahallelerinde halk onlara yardım ediyormuş dekorların kurulmasmda... Özsakarya‘nın çalışanlarından birinin oğlu "Sokakta Tiyatro"yu izledikten sonra tiyatroya heveslenmiş... Babasına tiyatrocu olmak istediğini söylemiş, baba "Tabi oğlum özgürsün ne istiyorsan onu yapabilirsin ama önce okuyup Mehmet Bey gibi mühendis olmalısın, ondan sonra sen de tiyatro yapabilirsin" demiş... İşte sanat vasıtasıyla ulaşılmak istenen noktamn bütün özetini bu babanın sözleri gösteriyor... Oda‘nm açık hava sineması da var. Sinema sanatını Odakule‘nin sinemasında ücretsiz olarak sevdiriyor, tanıtıyor...
—^^g Bu kadar sanatın içinI de olan Mehmet ÖzsaI karya‘nm evinden de "Sanat sanat" diye ses^^^B 11er yükseliyor... Büyük I kızı Burçin Ziraat Müthendisi ama zamanında konservatuar hevesi kâ varmış, tam sanat yo- H- luna girecekken yolu başka bir alana yönelmiş. Küçük kızı ise İzmir Devlet Opera ve Balesi‘nde korno çalıyor... Üstelik ne handikapları aşarak, çünkü Gülin‘de metal alerjisi var. Çaldığı enstrüman tam bir metal, Mehmet Bey kızı Gülin sanata devam etsin diye (laf aramızda) kornosuna altından iki ağızlık yaptırmış. Metal alerjisi olanlara altm etkilemiyormuş... Evdeki sanata eşi Özlem Hanım da katılıyormuş. Özlem Hanım resim de yapmış, koroda da Türk Müziği söylüyormuş. Bu günlerde batik merakı sarmış, Mehmet Bey‘in yardımıyla kumaş üzerine çalışıyorlarmış... Tabi evde müzik eksik olmuyormuş. Genelde Türk Sanat Müziği, ara sıra da Gülin‘den dolayı Klasik Batı Müziği de eksik olmuyormuş...
İşte neler neler çekmiş, ne meşakatlar görmüş, ne deneyimler yaşamış sanat tutkunu bir teknik adamın yaşamı...
Sanat düşkünü bu makine mühendisinin "Ben üniversite bitirdim, master da yaptım ama hâlâ işsizim" diyen genç mühendislere kapı gibi bir örnek olmasını diliyorum...
Üşenmeyip başlarım kaldırıp şöyle bir Oda‘larınm Başkanı‘na bakmaları kâfidir... |
Hakkımızda
NOTALAR DOLAŞIYOR DİŞLİLERİN ARASINDA
